[sensei]

SENİ SEVİYORDUM

Sana uzak kentlerden birinde
Zamanın bi yerinde
Seni
Ve senli günleri hatırlattı akşam güneşi
Onca zamanın üstünde
Eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan
Hergün anımsar mı aynı gözleri..
Seni seviyordum
Ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan
Kulağının arkasına düşüşü ve burnun
Herkesden başkaydı işte
Güldüğün zaman yukarıya bakardın
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı
Ne güzeldiler..
Sen bilmiyordun
Ben seni seviyordum
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
Duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu çoğalarak
Senin duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi
Herşeyi erteleyişim oluyordu..
Kalp ağrısı oluyordu..
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordu..
Mevsimler değişiyor
Ve büyüyorduk
Dönemeçler geçiyor
Köprüler göze alıyor
Ve bazen
Tekin olmayan suların üstünden atlıyorduk
Cesurduk..
Ufuk çizgisi maviydi
Gün batımı hep turuncu
Ve kırmızıydı bütün karanfiller..
Ben seni seviyordum
Sen bilmiyordun..
Sevinçlerim oluyordun arasıra
Sen hiç bilmiyordun..
Sonra..
Herhangi biri oldun
Bütün sevinçlerim bittikten sonra..
Yağmurlar yağdı serin haziran akşamları
Derken birgün
Uzaktan gördüm seni
Saçların bana inat
Başın herşeye meydan okuyarak
İşte yine aynı..
Kalbimi acıttı
Her zaman ki gibi
Değiştik sanıyordum
Ve sen yine bilmiyordun..
Şimdi bunları anlatsa sana birileri
Kimbilir..
Ya da boşver
Bilme en iyisi...