[Papatyam]

Gölgenle Yetinmeyeceğim...

Öyle aşıktım ki sana..
Gölgeni görmek bile huzur veriyordu,
Kıyısına sokulduğum pencerenin ardında,
Geçtiğin yollardan yürümek,
Bastığın basamaklarda oturup ,
Yolunu gözlemek..

Hiç cesaret edemedim,
Dikilipte karşına,
İtiraf edemedim yüreğimdeki seni
Ben tüm "SENİ SEVİYORUM" larımı
Hep gölgene söyledim..

Her akşam hemen hemen aynı saatteydi gelişin.
Ve bir kuğu gibi süzülüyordun sanki basamaklarda,
Işığını kapatana kadar uyuyamıyordum.
Sonrasındaysa,
Hayalimdeki gölgene sarılıyordum doyasıya..
Teslim etmeden önce bedenimi, senli rüyalara..

Bir gün diyordum, bir gün..
Tüm cesaretimi toplayıp,
Dikileceğim o yüreğimi delen,
Bakışlarının karşısına..
Gemileri yakacağım,
Yasakları yıkacağım,
Ve haykıracağım aşkımı sana..

Bir gün, yetmeyecek artık bana,
Seni uzaktan uzaktan sevmeler.
Delireceğim..
Kabına sığamaz olacak yüreğim.
Mantığımı vurupta şu köhne duvarlara,
Duygularımın azgın sularına atacağım kendimi.
Sana doğru çağlayacağım..
Bilemiyorum,
Belki yüreğinin kıyılarına vurabileceğim..
Bilemiyorum,
Boğulacağım,
Kaybolacağım belkide yüreğine döküldüğüm noktada..
Ne olursa olsun ,
Deneyeceğim..
Ben artılk gölgeni sevmekle yetinmeyeceğim!..

ZeyNO (: 19\04\2006