Yüzlerini Yitirmiş Kimliksiz Hayaller...
[size=18px]
Yüzlerini Yitirmiş Kimliksiz Hayaller...
Gece derin uykuda iken
Ayak sesleri çekilmiş kaldırımlarda
Karanlığın koynuna yürüyorum
Sıkı kapatılmış perdelerden sızan ışıklar
Sarı birer leke gibi yoluma çıkar
Yüzlerini yitirmiş
Kimliksiz hayaller
Bir hüzünlü şarkının nakaratını
Bin yıllık yalnızlığıma katık eder
Kaç kişiler
Ve nereden geldiler
Bağdaş kurup ayak yorgunu kaldırımlara
Sorguya çekilir yalnızlığım
Terklerime
Vedalarıma otopsiler yapılır
Yürek kanlarımın damladığı masalarda
Neşterler dokunur yalnızlığın sardığı tenime
Yüreğim tutunmaya çalışır
Bir sevdanın sıcaklığına
Kibritin göz kamaştıran ışığından korkar
Yüzlerini yitirmiş
Kimliksiz hayaller
Nasıl geldilerse yalnızlığıma
Kelebeğin kanat çırpması kadar kolayca
Çıkıp giderler
Yalnızlık yüreğimi titretir
Bir acı kahvenin dostluğunu ararım
Sıkı kapatılmış perdelerin sakladığı evlerde
Dokunurum zillere
Kapıları açan olmaz
Netten Alıntı[/size]