[umut]

TRABZONSPOR’U DÜŞÜNÜYORUM GÖZLERIM KAPALI

TRABZONSPOR’U DÜŞÜNÜYORUM GÖZLERIM KAPALI



Maziye dalıyorum gözlerim kapalı Efsane kadroyu düşünüyorum.... “Şenol- Turgay, Necati, Kadir, Cemil- Tuncay, Bekir, Ali Yavuz- Ali Kemal, Necmi, Ahmet.. Bir de Hüseyin Tok..” 6 şampiyonlukla gurur duyuyorum.... 84’ü gördüm, ne şanslıyım diyorum, 96’yı düşünüyorum, gözlerim kapalı Hüzünleniyorum, ağlamaklı oluyorum.

9 puan farkla girince ikinci yarıya, Kalbimin vuruşundan anlıyorum, Yeniden titriyor dudaklarım, 27 yıl sonra, yine, yeni, yeniden şampiyonluğa gidiyoruz, diyorum. Büyük bir keyifle eski Trabzon’umu anıyorum; Meydandaki çay bahçesinde çayımı yudumlarken, Trabzonspor`un başarısıyla gurur duyduğum yılları... Sevdiğim Trabzon halkının gururla coştuğu, yüzünün çiçek açtığı günleri... Süha Akçay, beyefendilik timsali Ahmet Celal Ataman, Şamil Ekinci, Salih Erdem, Utku Bozoğlu, Ergin Kulaçoğlu, Kenan İskender gibi yöneticileri anıyorum... Özkan Sümer, Ahmet Suat Özyazıcı hocalarımı... Orhan Kaynar`ı, Ziyad Nemli`yi özlüyorum...

Ömer Güner`i, tabutçu Ali Sait`i.... Trabzon`u dinliyorum, gözlerim kapalı… 7. şampiyonluk bağıra bağıra geliyor diyorum, Orhan Veli’nin İstanbul’una inat!

Uzaklardan çok uzaklardan ‘Kocaman’ bir ses yükseliyor… ‘Trabzon’un 3 penaltısı irdelenmeli’ diyor Önce hafiften bir rüzgar esiyor Sonra yavaş yavaş sallanıyor umutlarım Bir yıl önce ‘Anladım ki şampiyonluklar sahada kazanılmıyor’ diyen Bir ‘Yıldırım’ çakıyor, yeşil sahalara... Her şey birden tersine dönüyor Her hafta yeni bir rezilliği izletiyor, 7 düvele... Önce hakem odası basıyor Sonra ‘Mızrak’ı saplıyor, kalbimize

Satılmış Türk futbolunu düşünüyorum, gözlerim kapalı Azize’nin rezilliklerini irdeleyin; Gençlerbirliği maçını iki metreden ofsayt ve yalandan bir penaltıyla nasıl aldıklarını hatırlayın...

Beşiktaş maçını unuttunuz mu? Ya G.Saray maçını nasıl aldıklarını... Eskişehir’de, Bülent Uygun’un yaptıklarını ne siz sorun ne ben söyleyeyim. G.Antep maçında 11 sarı, 1 kırmızı kart ile bir takım tırpan gibi biçiliyor. Karşılaşma Fener gol atana kadar, 100 dakika 56 saniye oynatılıyor. Buca maçındaki tiyatroyu hep birlikte izledik. Gökhan Gönül topu yere vuruyor ama hakem sarı kart gösteremiyor. Uyduruk bir penaltıyla maçtaki rüzgar birden bire tersine döndürülüyor. ‘3-1’lik maç 29 dakikada ‘3-5’ oluyor! Karabükspor maçında ise Selçuk’un kırmızı kartını es geçen bir hakem...

Önce ortaya Bülent Ataman bombası atılıyor, Emenike ‘transfer’ yalanıyla kandırılıp sakat bahanesiyle oynamıyor. Bitti mi’ Hayır devam... A.Gücü maçında; güya Türkiye’nin en iyi hakemi denen biri çıkıyor, bir maç ancak böyle katledilirin dersini veriyor. Emsalsiz bir penaltı, bir de kırmızı kartla, A.Gücü’nü nakavt ediyor. 1 değil, 2 değil tam 3 penaltıya düdük çalarak görülmemiş kepazeliğe imza atıyor... “17’de 16 ancak böyle yapılırmış” diye düşünüyorum, Azizin rezilliklerini izliyorum, gözlerim faltaşı!

Her şeyi unutun şöyle bir Trabzonspor düşünün... Başkanımız her hafta hakem soyunma odalarını bassın. Her hafta beleş penaltılarla maç alalım, parayı basıp rakip oyuncuları ayartalım, rakibin en iyi futbolcusunu transfer vaadiyle kandıralım. O ülkenin başını, Federasyonunu, MHK`sını kolumuza takalım. Sonra şampiyonluğu Meydan’da zil takıp kutlayalım... Bizim yüreğimiz haksız bir penaltıya bile razı olmazken, Yok anam böyle olacaksa, biz ikinci kalalım...

Sezgin Seydioğlu
[email protected]