önünde UMUT, arkanda PİŞMANLIK olmasın
>> > Tık, tık, tık...
>> >
>> > Kim o?
>> >
>> > Hazırlan gidiyoruz.
>> >
>> > Sen kimsin? Nereye gidiyoruz?
>> >
>> > Sıran geldi. Gerçek evine gidiyoruz.
>> >
>> > Gerçek ev mi? Sen! Yoksa!
>> >
>> > Evet. Hadi gidelim.
>> >
>> > Dur bir dakika..bir sürü yarım işim var.
>> >
>> > iş yarım kalmaz. Birileri tamamlar. Oyalanma artık.
>> >
>> > Çocuklar, onlar daha çok küçük, bari
vedalaşsaydım.
>> >
>> > Sen olmadan da büyürler, hadi bekliyorlar.
>> >
>> > Bekliyorlar mı? Onlar da kim?
>> >
>> > Gidince görürsün.
>> >
>> > Anladım. Anladım ama kalbini kırıp, gönlünü alamadıklarım,
>> >
>> > iyiliğini görüp, karşılık veremediklerim var.
>> >
>> > Anlayacağın borçlu gitmek istemiyorum.
>> >
>> > Bunu zamanında düşünseydin!
>> >
>> > Zamanında mı? İyi de ben daha zamanım var
>>sanıyordum.
>> >
>> > Hepiniz aynısınız.. Zaman dediğin, içinde bulunduğun an..
>> >
>> > Bunun ötesi yok.
>> >
>> > Keşke, keşke....
>> >
>> > Devam etme.
>> >
>> > Bugünü
yaşarken hep yarın var gibi davrandın.
>> >
>> > Üstündeki üniformanın sorumlulukları var..
>> >
>> > Yerine getirmedin.. Bu sana bir uyarıydı. Şimdi gitmiyoruz...
>> >
>> > Ama her angidebiliriz..
>> >
>> > Bir daha geldiğimde önünde umut,arkanda pişmanlık olmasın!...