[Papatyam]

[size=18px]El Ele...Yürek Yüreğe...[/size]

Ben, en son ağladığın yerde olacağım...
Başını göğsüme yaslaman için ağlama demeyeceğim sana, engel olmayacağım hıçkırıklarına...

Akacak gözyaşların içindeki acıyla birlikte...
Geçmişte seni yaralayan ne varsa hepsi bir, bir çıkacak yüreğinden ve gözyaşların temizleyecek yarım sevgilerinden kalan tortuları...

Akan gözyaşların yüreğindeki yaraları iyileştirecek...
Hıçkıra, hıçkıra ağlarken dokunacağım sana, saçlarını okşayıp daha da fazla ağlamanı isteyeceğim senden...

Bir daha ağlamaman için güldüğün yerde olacağım...
Gülümsemeyle birlikte yüzüne yayılan aydınlığa şahit olabilmek için...

Seninle birlikte gülmek ve mutlu olabilmek için...
Kahkahaların odanın duvarlarını çınlattığı anda yetmez diyeceğim...

Sana daha fazla gül, daha fazla çınlat duvarları diyeceğim...
Gülüşünün içimde oluşturduğu mutluluğu ve coşkuyu yüreğimin derinliklerinde hissetmek istiyorum...

Gülmenin seni nasıl güzelleştirdiğini görmek istiyorum...
İçindeki hasretliği gidermek için özlediğin yerde olacağım ben...

Bana sıkı, sıkı sarılman için...
Eğer sende özlüyorsan seviyorsundur.

Ben her anımda özlüyorum seni...
Sana olan sevgimi bu kadar derin hissederken seni özlememek mümkün mü?

Doyamıyorum sana anlıyor musun ?
Benim özlediğim kadar sen de beni özle istiyorum.

Her neredeysen orada olacağım ben.
Sensiz olmak istemiyorum çünkü.

Bir tek günümü bile sensiz geçirmek istemiyorum.
Hep benimle olmalısın, ne yaşayacaksan hep benimle yaşamalısın.

Biz bu yola birlikte çıktıysak eğer, sonuna kadar da birlikte yürümeliyiz.
El, ele ve yürek, yüreğe...

Kerim ÇOLAK