[Papatyam]

Hani bir gün sevda bahçelerinde gezecektik elele... Sen şarkılar söyleyecektin, ben dinleyecektim rüzgarın melodisini... Sonra, sonra güller derecektin, dikenlerini ayıklayarak, neden diye soracaktım sana... Ellerine batıp, seni incitmesinler diye cevap verecektin... Şimdi dillerin diken olup, batıyor ve kanatıyor, incitiyor yüreğimi...var git, diken dillerine değmez güllerim... Aşkı anlatıp duruyorsun durmadan, durmadan, aşkı anlatıyorsun... Var mı sende o yürek... Aşk için mangal gibi yürek gerek... Korkarak yaşanmaz aşk... Kaçarak yaşanmaz aşk... Hani demiştim ya, okyanusa dalmayı düşünüyorsan, vurgun yemeği göze alacaksın diye... Sen kim, okyanusa dalmak kim... Kenarına bile yaklaşamayacak kadar korkaksın sen... Su damlaları ile yetinebilirsin ancak... Şimdi çek git artık, çek git... Bu sevda söndüyse artık, senin korkaklığındandır... Korkaklığın yüzündendir... Her şeyin bir bedeli vardır, derler... Hiç eğilmedim hayatımda, hiç... Kırılırım ama eğilmem dedim hep... Şimdi başım dik, huzurlu bir seher yeline saldım kendimi ve martılarla sohbet ediyorum... Hani demiştim sana ya... Ben sevdim mi adam gibi sever, gittim mi de adam gibi giderim diye... GİTTİM... Hayatımda hiç yaşanmamış, hiç var olmamışcasına silerek seni... Gittim... Ben kaldıramayağım taşın altına elimi koymadım bugüne kadar... Taşıyamayacağım yükün altına girmedim... Ama sen... Sen ilk raundda kaçıp gittin... Ben havlu atmadım ringin ortasına korkak boksörler gibi... Ben bir bahçıvanım... Gül yetiştiririm sevgi bahçemde... Dikeni olmasaydı değerli olur muydu GÜL... Gülü seven dikenini de sever, güle ait olduğu için... Şimdi git artık, ait olduğun yere... Aşk korkakların işi değildir... Yaşayacaksan yaşarsın... DOLU DOLU... Dünyaya meydan okuyarak... Şimdi ben gittim, seni kendi yalnızlığın ve karmaşan içinde bırakarak... Sen aşkı hiç bilmeyen... Ben ise sevgi dokuyup, sevgi deren.