Sarı Gül...
[size=18px]
Zigon Sehpa
Bu gün ordaydım
Aynı yerde, aynı evde
Aynı kapıdan girdim içeri
Tesadüf bu ya aynı anahtar kalmış bende
Sandalyede yeleğini unutmuşsun,
Masada kahkahanı,
Mutfak da bardağını.
Salon da duruşunu unutmuşsun.
Sonra yan oda da hıçkırığını,
Koridorda gözyaşlarını.
Kapıda çarpıp çıkışını unutmuşsun.
Bir çiçeğin zehri düşmüş zigon sehpaya.
Bir rujunun rengi düşmüş oval aynaya.
O kavgadan arta kalan kırık vazoyla.
İkimizin kalbi düşmüş tozlu balkona
Duvardaki resminde gülüşün kalmış.
Son içtiğin fincanda dudak izlerin.
Portmantonun yanında gidişin kalmış.
Kapıda bıraktığın ayak izleri.
Yastığının üstünde saçını buldum.
Posta kutusunda mektuplarını.
En son dinlediğin şarkını buldum
O hicazda kalmış göz yaşlarını.
Yazan böyle yazmış demek şarkıyı.
Nasıl anlam buldu sen olmayınca
Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı
İçinde salınan yâr olmayınca
Bedirhan Gökçe
[/size]
|