bulamazsın
bir kere inkara düştünmü yavrum
kendini aşmaya yol bulamazsın
vehimler şüpheler bozar ruhunu
seni kaldıracak el bulamazsın
elbet dünya döner bizde döneriz
bir müddet parıldar sonra söneriz
yükseklerden enginlere ineriz
halinden anlayan dil bulamazsın
ömür akar gider yokluk gölüne
insanoğlu düşmüş serap çölüne
hayat benzer bir gecelik geline
kendin gibi akan sel bulamazsın
ektiğin tohumlar bir türlü bitmez
müşkülü yenmeye bir ömür yetmez
kuş olsan uçsan da yine kar etmez
arasan konacak dal bulamazsın
OSMAN YÜKSEL SERDENGEÇTİ