Bilmeden Özledim...

Bilmeden Özledim...

İnsan, hiç tenine dokunamadığı, kokusunu içine çekemediği, gözlerininde gözlerini göremediği birini özler mi?

Bana bu soruyu daha önce sormuş olsalardı.. Cevabım kesinlikle hayır olurdu.. Ama ya şimdi.. Tenine dokunamadığım, kokusunu içime çekemediğim, gözlerinde kybolamadığım birini deli gibi özlüyorum.. Hem de öyle bir özlem ki bu yakıp kavuruyor tüm ruhumu..

Belki ellerimi avuçlarının arasında ısıtamadım, belki sıkıca sarılıp kokusunu ciğerlerime dolduramadım, gözleri gözlerime dokunmadı hiç.. Ama tüm bunları daha önce defalarca yapmışcasına özlüyorum..

Bazen düşünüyorum ya tüm bunları yaşamış olsaydım.. Özlemi bu kadar derin acıtır mıydı canımı.. Belki de daha fazla yanardı canım ama en azından kokusunu bilirdim, en azından bir kerecik dokunmuş olurdum tenine.. Ama böyle bilmediğim bir şeyi özlemek çok acıtıyor canımı çok.. Seni çok özledım.. Ne kadar bilmesem de kokunu şimdi seni koklamak için bütün bir ömrümü hiç düşünmeden feda edebilirim.. Sen bunu hiç bilmesen de.. Seni çok özledim Kara Gözlüm...

[Papatyam]